เก้าอี้สำนักงานก็เหมือนกับรองเท้า สิ่งเดียวกันคือเราใช้เวลามาก มันสามารถแสดงตัวตนและรสนิยมของคุณ ส่งผลต่อความรู้สึกของร่างกายข้อแตกต่างคือเราสามารถสวมรองเท้าที่แตกต่างกันไปทำงาน แต่สามารถนั่งบนเก้าอี้สำนักงานที่เจ้านายจัดให้เท่านั้น
คุณเคยสงสัยหรือไม่ว่าสาเหตุของอาการปวดหลังเกิดจากการมีรูปร่างของเก้าอี้สำนักงาน จินตนาการว่าแค่ปรับก็บรรเทาอาการปวดได้คุณเคยสงสัยหรือไม่ว่าเก้าอี้สำนักงานพลาสติกถึงแม้จะดูน่าเกลียด แต่ก็ยังดีกว่าเก้าอี้ที่เปื้อนกาแฟที่ Starbucks หรือไม่?เราสามารถใช้โปรแกรมเทคโนโลยีเพื่อดึงดูดเพื่อนคนหนึ่งที่อยู่ห่างออกไปหลายพันไมล์ด้วยเก้าอี้สำนักงาน แต่ไม่สามารถให้เบาะนั่งที่แท้จริงแก่กันและกันได้ ทำไมการยศาสตร์ในช่วงปี 1980 ถึงได้รับความนิยมอย่างมาก?หากพวกเขาเคยคิดที่จะออกแบบเก้าอี้ในอุดมคติ？
ที่นั่งแรกที่ตรวจสอบได้สำหรับความต้องการของมนุษย์ปรากฏขึ้นใน 3,000 ปีก่อนคริสตกาลแม้ว่าเก้าอี้ในภาพด้านบนจะเก่ากว่าเบาะปรับเอนตัวแรกในอียิปต์หลายพันปี แต่เบาะนั่งนี้เมื่อประมาณ 712 ปีก่อนคริสตกาล ให้แนวคิดว่าการปรับเอนเล็กน้อยจะช่วยปรับสมดุลของร่างกาย
ภาพวาดและคำอธิบายของที่นั่งที่เก่าแก่ที่สุดในอียิปต์โบราณมีลักษณะเหมือนกับที่นั่งในปัจจุบัน ได้แก่ ขาสี่ขา ฐาน และพนักพิงแนวตั้งแต่จากข้อมูลของ Jenny Pynt และ Joy Higgs ประมาณ 3,000 ปีก่อนคริสตกาล ที่นั่งได้รับการดัดแปลงเพื่อให้คนงานมีประสิทธิผลมากขึ้น โดยมีสามขา มีฐานเว้า และเอียงไปข้างหน้าเล็กน้อย ดูเหมือนจะอำนวยความสะดวกในการใช้ค้อนพวกเขาร่วมกันตีพิมพ์ 5,000 ปีแห่งการนั่ง: จาก 3,000 ปีก่อนคริสตกาลถึง 2,000 AD
ตลอดระยะเวลาไม่กี่พันปีถัดมา มีการเปลี่ยนแปลงที่นั่งมากมาย ตั้งแต่บัลลังก์ของกษัตริย์ไปจนถึงม้านั่งของคนจน บ้างก็ใช้งานได้จริง บ้างก็ประดับมากขึ้น และเก้าอี้สองสามตัวที่ออกแบบโดยคำนึงถึงการออกกำลังกายเป็นหลัก จิตใจ.จนกระทั่งประมาณปี ค.ศ. 1850 วิศวกรชาวอเมริกันกลุ่มหนึ่งเริ่มค้นคว้าว่าไม่ว่าท่าทางและการเคลื่อนไหวแบบใด ที่นั่งก็สามารถรับประกันสุขภาพและความสบายของพยานได้ที่นั่งที่ออกแบบเป็นพิเศษเหล่านี้เรียกว่า "ที่นั่งสิทธิบัตร" เนื่องจากผู้ออกแบบได้จดสิทธิบัตรไว้แล้ว
หนึ่งในการออกแบบที่ปฏิวัติวงการคือเก้าอี้สปริงศูนย์กลางของโธมัส อี. วอร์เรน พร้อมฐานเหล็กหล่อและผ้ากำมะหยี่ ซึ่งสามารถหมุนและเอียงไปในทิศทางใดก็ได้ และจัดแสดงครั้งแรกที่งานลอนดอนแฟร์ในปี พ.ศ. 2394
Jonathan Olivares กล่าวว่าเก้าอี้สปริงแบบมีศูนย์กลางมีคุณลักษณะทุกอย่างของเก้าอี้สำนักงานที่ทันสมัยยกเว้นส่วนรองรับแบบปรับได้ที่เอวแต่ที่นั่งดังกล่าวได้รับการตอบรับจากนานาชาติในแง่ลบ เนื่องจากนั่งสบายมากจนถือว่าผิดจรรยาบรรณJenny Pynt ในเรียงความเรื่อง "The Patent Seat of the Nineteenth Century" อธิบายว่าในยุควิคตอเรียน การยืนตัวตรง ตัวตรง และไม่นั่งบนเก้าอี้ที่มีหลังถือเป็นความสง่า มีเจตนารมณ์ และมีศีลธรรม
แม้ว่า "ที่นั่งสิทธิบัตร" จะถูกตั้งคำถาม แต่ปลายศตวรรษที่ 19 ก็เป็นยุคทองของการออกแบบที่นั่งที่เป็นนวัตกรรมใหม่วิศวกรและแพทย์ได้ใช้สิ่งที่พวกเขารู้เกี่ยวกับการเคลื่อนไหวของร่างกายเพื่อสร้างเก้าอี้สำนักงานที่เหมาะกับงานต่างๆ เช่น เย็บผ้า ศัลยกรรม วิทยาความงาม และทันตกรรมช่วงเวลานี้ได้เห็นวิวัฒนาการของเบาะนั่ง: พนักพิงที่ปรับเอียงและความสูงได้ และคุณสมบัติตามหลักสรีรศาสตร์ที่ไม่เป็นที่รู้จักจนกระทั่งกว่า 100 ปีต่อมา"ภายในทศวรรษที่ 1890 เก้าอี้ของช่างตัดผมสามารถยกขึ้น ลดระดับลง ปรับเอนได้ และหมุนได้"“จนกระทั่งช่วงกลางศตวรรษที่ 20 การออกแบบเหล่านี้จึงถูกนำมาใช้เป็นเก้าอี้สำนักงาน” เจนนี่เขียน
เวลาโพสต์: Jun-09-2023